Arosa Classic Car 2010

Ivan Cologne won via Oldtimerweb een "Droombaan van bergwegracer in Arosa"

Toen ik mij via Oldtimerweb kandidaat had gesteld voor de "Droombaan van bergwegracer in Arosa", had ik in de verste verte niet gedacht dat ik ervoor uitverkozen zou worden. Natuurlijk had ik het wel gehoopt, maar dat zullen de 10 andere kandidaten ook wel gedaan hebben.

Op het moment dat ik vernam dat ik verkozen was, zat ik in Frankrijk voor goocheloptredens. Ik ben namelijk goochelaar en probeer de mensen te vermaken met mijn magische kunsten.

Naast deze passie van magie en illusie heb ik samen met mijn echtgenote nog een interessante hobby: we zijn fervente oldtimerliefhebbers en dit al zeer lange tijd (vanaf 1980). Zelfs onze 17-jarige dochter heeft de microbe ook al te pakken.

Als bezitter van 2 mooie oldtimers - een Essex Super Six van 1931 en een Porsche 912 Targa van 1968 - had ik de wens eens een oldtimersnelheidsrace mee te kunnen maken. Dit werd me nu door de toeristische dienst van Graubunden en Arosa aangeboden. Tevens mocht ik aan de organisatie en de opbouw van de rally meewerken. Hierbij wens ik hen nog eens te bedanken voor deze geboden kans.


Mijn oldtimers: Essex Super Six van 1931 en Porsche 912 Targa uit 1968

Tussen het thuiskomen van de reis naar Frankrijk en het vertrek naar Arosa in Zwitserland is de tijd krap geweest. Eind augustus terug van Frankrijk en begin september al op weg naar Zwitserland. Het was koffers uitpakken en opnieuw inpakken, maar we hadden (mijn echtgenote Mady mocht ook mee) het er graag voor over.

Op 7 september 2010 was het dan zo ver. Bij het voorbereiden van deze reis hadden we besloten om de heenrit (via Frankrijk) in 2 dagen te realiseren, zodat we het rustig aan konden doen met een overnachting halverwege de 750 km.
We zijn rond 13u30 thuis vertrokken. Ondanks periodes van gutsende regen hebben we de eerste dag toch nog 380 km afgelegd. Het verkeer viel best mee (geen files) en een goed hotelletje gevonden in Pouxeux waar we tegen een democratische prijs van 55 euro een royaal avondeten van 5 gangen, een kraaknette kamer en een lekker ontbijt hebben gekregen voor 2 personen.

Woensdag 8 september 2010

Om 9u15, na het ontbijt, zetten we onze reis verder. In de voormiddag was het best zonnig. Voor de grens nog snel een wegenvignet gekocht en dan de Zwitserse grens gepasseerd. We hadden ongeveer 280 km voor de boeg tot Arosa. Voor we in Zurich waren begon het pijpenstelen te regenen en zag je bijna niets meer. Gelukkig was het in Chur wat geminderd. Het was toen nog een kleine 30 km tot Arosa. De smalle bergweg van Chur tot Arosa was adembenemend en gelijktijdig beangstigend.


Landschap op de weg van Chur naar Arosa

Toen we de bochtige bergweg van Langwies naar Arosa bereden, beseften we dat dit de 7,80 km "strecke" was waarop de oldtimerrace zou plaatsvinden. Dit was toch even slikken, maar tegelijkertijd beseften we dat dit een unieke ervaring zou zijn dit eens mee te kunnen maken. Om 18u15 arriveerden we in ons hotel Altein waar voor ons een mooie kamer gereserveerd was. Alles was piekfijn geregeld en het vriendelijk personeel mag best vernoemd worden. Bovendien stond er een verwelkomingsgeschenk met verschillende attenties op onze kamer, aangeboden door toerisme Graubunden. Na een lekker 4-gangen diner hebben we onze kamer terug opgezocht en zijn we moe van de reis het bed ingedoken, want de volgende dag na het ontbijt zou het Arosa-avontuur beginnen.

Donderdag 9 september 2010

Na een heerlijk ontbijt in het hotel meldden we ons aan bij onze contactpersoon Arno Rath. Deze verwees ons door naar Markus Markwalder. Na een hartelijke verwelkoming kregen we een omslag toegestoken met een gids van de deelnemende oldtimers en hun eigenaars. Bovendien staken er ook talrijke eet- en drankbonnen in, genoeg voor de volgende dagen. Na een tijdje mochten we wat meehelpen met de organisatie. In het "rennfahrerlager" stonden 34 genummerde tenten waar telkens 4 oldtimers in geplaatst zouden worden. De vraag aan ons was of we kaarten met oldtimer en eigenaar op de juiste plaats in de tenten wilden ophangen. Op die wijze wisten de deelnemers in welke tent en op welke plaats ze hun oldtimer moesten plaatsen.


De tenten van het Rennfahrerlager

Met veel plezier hebben we dit werkje uitgevoerd. Hierna was het opnieuw tijd om de inwendige mens te versterken.


De Gastro-tent

Na nog wat foto's genomen te hebben en wat gefilmd te hebben, was het tijd voor de officiële opening met een receptie voor genodigden, deelnemers en organisatie. Een drukte van jewelste, een voor ons onverstaanbaar Zwitsers taaltje, veel wijn en hapjes en niet te vergeten een ongelooflijk goede sfeer.


De receptie tijdens de officiële opening van Arosa Classic Car 2010


Heerlijk genieten van een glas wijn en lekkere hapjes tijdens de receptie

Rond 18u was het tijd voor de Corso, de parade van alle deelnemende oldtimers door de straten van Arosa, onder politiebegeleiding. Ik mocht meerijden in de gele Marcos uit 1967 van Raphael Blatty.


De gele Marcos uit 1967 van Raphael Blatty met handtekening van Jem March

Op de motorkap van de oldtimer stond de handtekening van 1 van de 2 ontwerpers van het automerk Marcos, nl. Jem March. Raphael had Jem March toevallig ontmoet op een oldtimermeeting en daar deze handtekening gekregen. De andere ontwerper, Frank Costin, is helaas al overleden. De naam Marcos is een samenvoeging van Mar(ch) en Cos(tin).

Vanuit de wagen kon ik uiteraard mooie fragmenten filmen. Ondertussen stond mijn echtgenote de voorbijrijdende karavaan met vele prachtige, zeldzame en unieke exemplaren te fotograferen, wat zeer mooie plaatjes heeft opgeleverd. Er reden echter niet alleen luxe sportbolides als Ferrari's, Porsches, Maserati's,... mee, maar ook oldtimers als VW kever, Volvo, Fiat, enz. Na de corso was de eerste dag van Classic Car Arosa ten einde. Een werkelijk onvergetelijke dag. We keken al uit naar de volgende dag.

Vrijdag 10 september 2010

Wederom een heerlijk ontbijt in het hotel gehad. Het weer was echter niet geweldig. De regen bleef de hele voormiddag aanhouden, maar desondanks heb ik mijn opdracht, nl. het fotograferen en filmen van de oefenritten, uitgevoerd. De sfeer door de ronkende en knallende motoren van de oldtimers was geweldig. Het live te kunnen meemaken was voor mij en mijn echtgenote al een hoogtepunt, maar het ultieme moment van de dag was voor ons om dezelfde rit als de oldtimers (Langwies-Arosa) mee te rijden in de nieuwe Porsche Panamera Turbo 500 Pk met vierwielaandrijving.


Mijn echtgenote Mady in gezelschap van chauffeur Heinz Schafroth bij de Porsche Panamera

Als je bedenkt dat we de afstand 7,8 km met 76 haarspeld- en S-bochten in een tijd van 5 minuten 14 seconden hebben afgelegd, terwijl je als je je aan de gewone verkeersregels houdt er ongeveer 12 minuten voor nodig hebt, dan is het wel duidelijk dat we bij de aankomst sterk onder de indruk waren. Na deze rit hebben we met z'n twee toch wel even op een bank wat moeten bekomen. Wat een staaltje rijkunst had de geweldige chauffeur Heinz Schafroth ons laten zien. Later heeft hij ons verteld dat hij de licentie heeft om te racen en momenteel rij-instructeur is voor de politie. Ongelooflijk en onvergetelijk.
Van deze dag kan er ook nog verteld worden dat de Duitse zanger-filmster Peter Kraus, een bekende ster uit de jaren 60-70 en momenteel een actieve zeventiger, aan de oldtimerrace deelnam met zijn AC Bristol uit 1958.


Peter Kraus in zijn oldtimer AC Bristol uit 1958

De weersvoorspelling voor zaterdag en zondag zag er schitterend uit, wat een heuse meevaller was voor de organisatie en ook perfect om schitterende foto's en films te maken van deze Arosa Classic Car Race.

Zaterdag 11 september 2010

Bij het openen van de gordijnen in onze hotelkamer konden we al zien dat het een prachtige dag zou worden. De zon scheen al flauwtjes en de lucht zag er best uit. Bij het verlaten van het hotel konden we vaststellen dat het de voorbije nacht wel gevroren had, want sommige auto's aan het hotel waren bedekt met een laagje ijs. Het was fris, maar het zag er toch veelbelovend uit.
Deze dag werd de Weisshorn Trophy gereden. De deelnemende wagens werden ingedeeld in 3 categorieën, nl. rennfeld 1, rennfeld 2 en rennfeld 3 die elk 2 maal reden: 1 maal in de voormiddag en 1 maal in de namiddag.
Zoals er bij elke race een kans op ongevallen is, waren er ook deze dag 5 beschadigde wagens. Maar gelukkig geen slachtoffers of gekwetsten.
En het was mij ook gelukt om met Peter Kraus op de foto te staan voor zijn oldtimer, de AC Bristol van 1958.


Peter Kraus samen met mij op de foto voor zijn oldtimer

Bovendien had ik nog de kans enkele foto's van hem alleen te nemen. Deze dag heb ik weer voor mooie foto's en films kunnen zorgen voor Arosa en Graubunden.
Na het avondeten in het hotel zijn we 's avonds nog naar de bovenzee van Arosa geweest waar er 3 avonden per week (gratis) een schitterend en uniek licht- en waterschouwspel op muziek getoond wordt voor de toeristen. Een prachtig en onvergetelijk gebeuren.


Licht- en waterschouwspel op de bovenzee in Arosa

Zondag 12 september 2010

De weergoden waren ook deze dag Arosa en ons gunstig gestemd. Het was stralend weer met geen enkel wolkje aan de lucht. De bergen stonden als statige beelden rondom hotel Altein, wat trouwens zeker een aanrader is qua prijs/kwaliteit: een fijne keuken, vriendelijk personeel en praktische kamers. Vandaag werd "De Grote Prijs van Arosa" gereden. Dit was de laatste dag van de race. In de voormiddag was er al veel volk op de been en er werd gezegd dat er tijdens de 3 dagen in Arosa (aankomst) en Langwies (vertrek) samen 15.000 bezoekers waren geweest. Dit was dus een fantastisch succes voor de organisatie van Arosa Classic Car. Zeker een proficiat waard.


De grote belangstelling en de grote opkomst van het publiek voor de Arosa Classic Car

Na de races werd er afgesloten met de prijsuitreiking en werden er al enkele oldtimers klaargemaakt voor transport op trailers, voor de soms verre terugweg die de eigenaars nog voor de boeg hadden. Deze race is immers een grote trekpleister op internationaal vlak.
Na de hele dag mee genoten te hebben van de mooie bolides, hun snelheid en de sfeer rondom het hele gebeuren en dit opnieuw op foto en film vastgelegd te hebben, lieten mijn echtgenote en ik ons een heerlijk 4-gangen diner in ons hotel smaken.
Met een sterk afzakkertje aan de bar beëindigden wij deze dag en zijn, na het aan de deur hangen van de kaart "niet storen", moe het bed in gedoken met de hoop wat langer te kunnen uitslapen de volgende dag.

Maandag 13 september 2010

Het was gelukt. We hadden wat langer geslapen dan de vorige dagen. Maar het weer zat niet mee: het regende. Na een rijkelijk ontbijt gingen we op weg naar onze afspraak met Markus Markwalder van Arosa toerisme i.v.m mijn foto- en filmmateriaal van de Arosa Classic Car Race. Na een fijn gesprek werd ons meegedeeld dat we de overige dagen vrij mochten doen wat we graag wilden. Met de Arosa-card was dit zeker geen probleem. Met deze kaart, die je als toerist krijgt als je in de zomer in Arosa verblijft, kun je gratis genieten van verschillende toeristische aanraders zoals o.a. het Rathische Bahn (trein) traject Arosa-Langwies-Arosa, de bussen, de gondelbanen (liften), het museum, en zoveel meer. Bovendien kun je met de sticker die je in je hotel krijgt gratis parkeren in de parkeergarage in Arosa voor de tijd dat je er verblijft.
Deze dag hebben we een busrit heen en terug gemaakt naar het gratis Schanfigger heimatmuseum "Eggerhuus". Het was werkelijk de moeite waard. Het is het oudste houten huis van Arosa, nog ingericht als in de tijd van toen.


Een foto uit het Schanfigger heimatmuseum "Eggerhuus"

Na het avondeten in ons hotel besloten we wat te gaan genieten van de wellness-infrastructuur van het hotel, nl. het 33 graden warme solbad (zwembad), de sauna, het Turks stoombad en niet te vergeten het bubbelbad. Een heerlijk ontspannend moment waar we konden mijmeren over het geluk dat we hebben gehad om verkozen te zijn voor deze (werk?)vakantie.
Na ons bijna dagelijks avondbezoekje naar de hotelbar hebben we moe ons bed opgezocht, hopende dat de regen plaats zou maken voor de zon.

Dinsdag 14 september 2010

Het geluk was opnieuw aan onze kant. De zon scheen al stralend toen we de gordijnen van onze kamer openden. Dat we eigenlijk een stevig ontbijt nodig hadden die dag, wisten we toen nog niet. We besloten in de voormiddag met de gondelbaan naar de top van de Weisshorn te gaan, op een hoogte van 2653 meter.


De Weisshorngondelbaan

Het uitzicht was adembenemend en de stilte werd enkel verbroken door het geklik van fototoestellen en het gezoem van filmcamera's. Iedereen was muisstil en gefascineerd van dit mooie vergezicht met sneeuwbedekte bergen en mini-dorpjes en stadjes tussen groene golvende landschappen. Bij het terug naar beneden dalen met de gondelbaan besloten we in het "mittelstation" uit te stappen en vandaar verder te voet naar Arosa te wandelen. Het was een aangename afdalende wandeling met mooie onderhouden paden en veel bezienswaardigheden waar je enorm van de stilte genieten kon. In de namiddag probeerden we dan de andere gondelbaan uit, die ons naar de top van de Hornli (op 2513 meter) bracht. De cabines van deze gondelbaan waren veel kleiner (max. 6 personen) terwijl er in deze van de Weisshorn plaats was voor 125 personen.


De Hornligondelbaan

In de kleine cabine van de Hornligondelbaan was mijn echtgenote niet echt op haar gemak en ze overtuigde mij toen wij boven waren om de afdaling te voet te doen. Dat heb ik mij nadien beklaagd en mijn echtgenote zou dit ook niet meer voorstellen als ze op voorhand geweten had wat er op haar wachtte. We hebben voor de afdaling (met soms niet al de beste paden en steile afgronden) 3 uren nodig gehad en op 1 minuut na hebben we nog de laatste bus gehaald. Totaal uitgeput heeft mijn echtgenote die avond geen verdere stap meer kunnen zetten. Wel was het op de top van de Hornli even adembenemend mooi als de Weisshorntop.
Die avond zijn we zonder bezoekje aan de bar vroeg het bed ingedoken om de volgende dag weer fit te zijn.

Woensdag 15 september 2010

De laatste dag van ons Arosa-avontuur. Na een goede nachtrust konden we ook van deze dag genieten. De zon was opnieuw van de partij. Om 11 uur namen we afscheid van Markus. Mijn echtgenote liet niet merken dat de stijfheid in haar benen haar nog steeds parten speelde en hield zich moedig en sterk. Aangezien ik wel veronderstelde dat zij me haar echte toestand verzweeg, stelde ik voor het wat kalm aan te doen. Om niet te veel te moeten lopen zijn we nog eens met de Weisshorngondelbaan op en neer gegaan, deze keer zonder wandeling. Daarna nog een ritje met de trein. Er was een open wagon waar we van de treinbegeleider in plaats mochten nemen. Van hieruit heb ik prachtige foto's kunnen nemen, die onvergetelijke momenten en indrukken vastleggen van Graubunden met een mooie natuur waar je zowel in de zomer als in de winter een onvergetelijke vakantie kunt doorbrengen en beleven.


De "Rathische Bahn"

Na het laatste diner in het hotel te hebben genoten, besloten we nog eens de wellness-infrastructuur van het hotel op te zoeken. Ontspannend beseften we dat we aan het einde van deze mooie week gekomen waren. En zoals altijd: iets wat fijn is, gaat steeds te snel voorbij.
Aan de bar nog een laatste stevige cocktail en dan doken we voor de laatste nacht het mooi opgemaakte hotelbed in.

Donderdag 16 september 2010

Het heerlijk uitgebreide ontbijt 's morgens zullen we wel gaan missen, maar ja, dat niet alleen.
Na afscheid te hebben genomen van het vriendelijke personeel en een gesprekje met de hoteldirecteur besloten we om 8u45 onze terugreis aan te vatten. De rit tussen Arosa en Chur (30 km) is toch wel wat beangstigend door de smalle wegen en diepe afgronden, maar dit vergeet je snel als je bedenkt hoe wondermooi het er eigenlijk wel is.
We zijn 's avonds goed thuis aangekomen en na onze dochter nog wat verteld te hebben over onze belevenissen, zijn we moe maar tevreden in onze eigen bedstee gekropen en hebben we flink doorgeslapen.
Zwitserland, en vooral Graubunden en Arosa, zal voor ons steeds een positieve en onvergetelijke herinnering blijven. We hopen er in de toekomst ooit nog eens te kunnen terugkeren.

Als laatste wensen we nogmaals  toerisme Graubunden, toerisme Arosa en al de sponsors van Arosa Classic Car te bedanken die ons de mogelijkheid geboden hebben dit onvergetelijk mooi avontuur te beleven.


Ivan en Mady Cologne
België


Fotoreportages:
Arosa Classic Car 2010 Corso
Arosa Classic Car 2010 Rennfahrerlager
Arosa Classic Car 2010 Rennfelden

Video's:
Arosa Classic Car 2010 Rennfahrerlager + Fahrzeugcorso
Arosa Classic Car 2010 Renntaxis
Arosa Classic Car 2010 Rennfeld 1
Arosa Classic Car 2010 Rennfeld 2
Arosa Classic Car 2010 Rennfeld 3 + ongevallen