MGCC Belgium Kemmelrit
25 april 2005
Zondag 17 April : Kemmelrit 2005 : opnieuw een rit om nooit meer te vergeten. Zoals gewoonlijk leggen we de dagen voorafgaand aan een MG-rit een meer dan uitzonderlijke belangstelling aan de dag voor het weer. Want kunnen “Topless” rijden, zonder al te veel kou te lijden of nat te regenen, laat je toch toe om een stukje meer van de omgeving, de rit en de natuur te genieten.
De voorafgaande dagen waren regenachtig (de zaterdagnamiddag ronduit deprimerend), maar op de weerkaarten van de zaterdagavond bleek dat er op zondag één regio zou zijn die, tussen twee regengebieden in, van een prachtige zonneschijn zou kunnen genieten. En laat dat nu net het gebied zijn waar de Kemmelrit van 2005 doorging !
’s Morgens toen we Waregem verlieten was het nog grijs en miezerig. Aan de oprit van de autosnelweg stonden Kris en Marleen ons met hun rode TF op te wachten. Samen reden we naar Poperinge waar we in de Halve Maan voor de start verwacht werden. Onderweg kwamen we op de snelweg nog een paar MG’s tegen die we herkenden, en die ook hetzelfde einddoel hadden.
Bij aankomst stonden al verschillende MG’s buiten te blinken. Weerom was een breed scala aan MGF/TF, MGB maar ook diverse MGA’s, TF’s , ZR’s, TD en TC aanwezig. Niet minder dan 75 wagens waren voor deze rit ingeschreven (143 deelnemers) vertrouwde Wim mij toe. Van een succes gesproken! Onder de aanwezigen telden we ook meerdere Franse deelnemers. Eén van hun had op weg naar Poperinge jammer genoeg met pech af te rekenen en werd op sleeptouw genomen (er waren die dag trouwens nog een paar pechvogels : platte band en een dynamo defect ).Gelukkig waren er weer geen ongevallen !
Na een koffie, een gezellige babbel en een grondige inspectie van de aanwezige wagens werd het startsein gegeven. Een paar Die-hards startten onmiddellijk met de kap naar beneden, maar voor ons was er net nog iets te weinig zon om het erop te wagen. En op die momenten is het natuurlijk kiezen : of kou lijden, of weerstaan aan de plagende opmerkingen …. We kozen dus voor het laatste.
We richtten de neus van de wagen richting Frankrijk en begonnen aan onze tocht die in totaal ongeveer 200 km zou bedragen. Via Steenvoorde en de Katteberg, waar we voor de eerste maal met een prachtig glooiend landschap (en een volgens ons scheef staande zendmast – wat volgens andere leden van het gezelschap te wijten was aan de drank) geconfronteerd werden, ging het richting Cassel waar een rustpauze en een uitzicht over het stadje ingelast was.
En het was hier in Cassel dat ons een duidelijk verschil met vorige Kemmelritten opviel : was het nu omdat de Paus gestorven was, of is Frankrijk misschien minder godsvruchtig, we weten het niet, maar tijdens deze rit hebben we amper kapellekes gezien ! Waar dit vroeger een vast, en onontbeerlijk gegeven van een Kemmelrit was (soms zelfs een vraag of de aanleiding tot een schiftingsvraag), waren er nu amper kapellekes tijdens de rit te bespeuren (behalve ééntje bij mijn weten, en ’t was dan nog een kleintje en niet van bloemen voorzien). Maar wat was er dan in de plaats ? Windmolens ! Aleluja !
De zon liet zich ondertussen duidelijk bewonderen, zodat menig team het dak van hun MG liet zakken. Van de windmolen in Watten reden we dan verder, via Franse wegen (hierbij nogmaals onze felicitaties voor de perfect verzorgde roadbook, incl. aanwijzingen voor snelheidscontroles) naar de windmolen van Cassel. De combinatie van grotere wegen, waar je al eens wat snelheid kon halen, met prachtige vergezichten over een zonovergoten natuur werd bijzonder gesmaakt.
Na een stop aan de windmolen van Watten werd koers gezet naar Cap Blanc-Nez. Bij het naderen werden we nog getrakteerd door een prachtig uitzicht op de Cap zelf, waarna we de beklimming konden aanvatten om uiteindelijk boven van het uitzicht over de zee te genieten. Engeland konden we vooralsnog niet waarnemen. Van daaruit ging het verder naar Wissant waar het middageten ons opwachtte. Wegens te veel inschrijvingen dienden de deelnemers over 2 restaurants verdeeld te worden : Hotel de La Plage in het centrum, en Brasserie Charlemagne aan de rand van Wissant. Parking was mooi gereserveerd zodat alles vlekkeloos verliep. Na een met Franse wijn overgoten middagmaal ging de tocht verder naar Audreselles waar we ons even op het strand tot aan de waterrand waagden. Ondertussen was ook Engeland nu duidelijk zichtbaar geworden.
Na een laatste ‘tankbeurt’ op het terrasje van een plaatselijk café werd met de terugtocht aangevangen. Dit gedeelte van de rit deed ons eigenlijk spontaan terugdenken aan onze reis in Schotland die we 2 jaar terug met onze MG maakten. De wegen, en vooral het landschap, hadden een aantal sterke gelijkenissen. Onderweg kwamen we ook Luc tegen met zijn MG TC. Het was prachtig om zien hoe hij zijn meer dan 60 jaar oude wagen vakkundig over de bochtige wegen stuurde, hoe fit en monter zijn Mgke nog alle heuvels aankon, en vooral hoe de uitlaat een vrolijk sportgeluid produceerde. Gezeten in een moderne MG, met ABS en stuurbekrachtiging, is een dergelijke rit ontspanning, maar voor Luc was het vele bochtenwerk duidelijk een inspanning !
Uiteindelijk leidde onze roadbook ons tegen 18.00u opnieuw naar de Halve Maan waar ons nog een paar boterhammen aangeboden werden. Na een laatste drankje besloten we, daar de zon nog steeds van de partij was, om ook met de kap omlaag terug huiswaarts te keren. Wie had dat op voorhand durven dromen ?
Wim, nogmaals bedankt voor de prachtige wegen, de mooie omgeving waarop je ons getrakteerd hebt, de zorgvuldig uitgetekende roadbook en de goede organisatie. Het was een uitzonderlijke rit !!!
Ivan & Els
Fotoreportage: Wim
